Jarenlang heb ik me bezig gehouden met het hoe en het waarom van mijn gebrek aan een opleiding. Ik wilde graag een vak leren maar kwam maar niet op de plek waar ik zijn moest. Mijn hardwerkende ouders hielden zich niet zo bezig met de educatie van hun kinderen. En het vragenlijstje van mijn mentor op school gaf ook geen duwtje in de goede richting. De opleiding die ik koos strandde omdat ik slecht voorbereid dwalend door school liep, me afvragend waar het juiste lokaal was en welk vak ik eigenlijk op mijn rooster had staan. Een jaartje buitenland gaf even lucht. Maar ja, toen ik terugkwam bleek alleen maar hoe lastig het was om weer te bedenken hoe ik nu verder moest. Was er dan niemand die mij kon vertellen wat ik moest gaan doen en waar ik goed in was? En als ik ergens voor koos, zou ik het dan ook volhouden en afmaken?
Mijn focus lag vooral op de ‘probleemkant.’ Ik werd een kei in probleemanalyse. Daar lag echter niet de oplossing… Sterker nog, het probleem werd alleen maar bevestigd en verankerd. Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt.
De oplossing
Hoe dan wel? Door nieuwe inzichten en persoonlijke coaching ben ik mijn hulpbronnen pro-actief gaan inzetten. Ik ben een opleiding gaan volgen en gebruikte hierbij mijn hulpbronnen: geloof, humor, wilskracht, creativiteit en sensitiviteit. De doelen die ik stelde haalde ik. En het besef dat ik alle tools al in handen had om doelen te stellen en te halen werd vergroot. De vicieuze cirkel van re-actief gedrag werd doorbroken en ik werd weer de kapitein op mijn eigen schip.
Waar ligt jouw focus?
Het vergroten van je ‘hulpbronnen’ en deze effectief inzetten helpt je van probleemgericht naar oplossingsgericht denken. Waar ben jij op gericht? Op je probleem of op je hulpbronnen? Richt je op het laatste. Je zult zien dat het werkt! Wil je meer weten? Mail me gerust.
Margo Matse
