Een van mijn favoriete Bijbelteksten waar ik mezelf regelmatig mee om de oren sla is van Prediker:
“Als iemand eet en drinkt en het goede geniet bij al zijn zwoegen, dan is dat een gave Gods.”
Nu stond ik bij het uitdelen van deze gave niet helemaal vooraan en daarom probeer ik op de een of andere manier nog een beetje bij te beunen.
Het helpt bijvoorbeeld, als ik te lang in een staat van ‘zwoegen’ verkeer, om deze tekst (met enige zelfspot) hardop te citeren en daar direct achteraan een leuke activiteit te plannen of een korte time-out te creëren.
Niks mis mee trouwens, met dat zwoegen, in mijn geval hebben we het dan over werken, kids opvoeden, het huis op orde houden, je sociale contacten onderhouden, (v)echtgenoot aandacht geven, coach-klanten een spiegel voorhouden… Maar als het ‘zwoegen’ niet meer in balans is met ‘het genieten’ verval ik in mopperstaat, ontevreden kleinzieligheid of erger: in de ‘vergelijkings-modus.’
Veel vrouwen van mijn leeftijd zijn dan namelijk rijker gezegend met gehoorzame kinderen, actieve en betrokken mannen, hogere opleiding, betere baan en een leuker ingericht huis. In het ergste geval maken ze verre reizen en hebben ze ook nog hun motorrijbewijs gehaald. Naast dat vergelijken ga ik ook zeuren over de minder leuke kanten van de zegeningen. Wassen, strijken, problemen aanhoren, tijdnood, etc.
Ik lees op dit moment, genietend van een heerlijke vakantie; ‘Levensjeuk en ander psychisch eczeem’ en de volgende quote uit dit boek hang ik komend jaar naast mijn Prediker tekst…
“Het kan geen kwaad om van alles waar u lust aan beleeft, zonder miezerig gemor, ook de last te dragen.”
Dat wordt dan 1 Margo 2 vers 3.
Heb je ook wel eens last van dat zeurstemmetje? Coaching werkt!
