Afgelopen zondag was dit mijn aanblik tijdens de eredienst.
Mijn buurvrouw vroeg of ik het lieve beest een pepermuntje kon geven want zij rook lichtelijk uit haar bakkes. Je kunt je afvragen welk kerkgenootschap zoiets toestaat. Toch zijn er redelijk wat overeenkomsten tussen Cleo en de meeste kerkgangers. Tijdens het zingen ging zij in actieve zit of staan houding, tijdens de preek viel zij in slaap. Af en toe zocht ze contact met haar baas en werd even liefdevol in haar poot geknepen.
Het mooie van deze wolbaal is dat zij een hulpbron is.
Cleo is namelijk de nieuwe blinde geleidehond van Albert, mijn sportieve broer, die met zeer beperkt gezichtsvermogen maar liefst 50 km hardliep in hoog tempo en de verzengende zon van Oeganda.
Cleo is de opvolgster van Jessy, ‘wel wennen’ vertelt Albert mij, na de preek over vergeving. ‘Ik moet opnieuw geprogrammeerd worden. Met mijn vorige hond was alles zo vanzelfsprekend, we begrepen elkaar blindelings.’
Dit enthousiaste beest is getraind voor een blinde, daar gaat het al mis, zij stopt voor alles terwijl Albert regelmatig denkt, we kunnen!
‘Ik reken op een maand of 3’ zegt hij, ‘elke dag moeten we appél-werk doen om op elkaar afgestemd te raken.’
Volgens mijn digitale Apple-coach arriveert vanavond om 19:00 IOS7.
Mijn dochter kijkt me blij aan als ik vraag of zij dit weet. ‘Ik kan niet wachten!’ zegt ze. Voor mij zal het meer ‘Apple-denkwerk’ met zich mee brengen om de veranderde structuren te begrijpen op mijn hulpbronnen, laptop en smartphone.
Investeren dus, tijd en aandacht!
